'Grote jongens gevaarlijk voor Jong Oranje'
"Er zitten in deze selectie heel wat jongens die bij hun club al belangrijk zijn, die door de pers op een voetstuk zijn gezet en heel hoog in de hiërarchie staan. Dat maakt het voor Pot moeilijk, want hij zal enkelen moeten teleurstellen. Zolang onduidelijk is wie gaan spelen en wie niet, gaan ze zitten wroeten", zegt De Haan in gesprek met het ANP.
"Al het voorwerk uit de kwalificatie is eigenlijk voor niets, omdat er nu zoveel nieuwe spelers bij zijn gekomen. Dat is een nadeel. Toen wij in 2006 aan het EK begonnen, wisten we precies met wie en hoe we wilden gaan spelen." Lange tijd gold Jong Oranje als een ondergeschoven kindje bij de KNVB. Tot Foppe de Haan in 2004 aantrad als bondscoach en in Zeist met zijn vuist op tafel sloeg.
"Als we wat willen met Jong Oranje dan moeten we proberen Europees kampioen te worden, zei ik tegen toenmalig KNVB-voorzitter Henk Kesler. Ik heb toen geëist dat er een groter budget en meer aandacht vanuit de KNVB zou komen om Jong Oranje op de kaart te zetten."
Het resultaat is bekend. De Haan schreef met het beloftenteam geschiedenis door twee keer op rij Europees kampioen te worden, in 2006 en 2007, en kwalificatie voor de Olympische Spelen van 2008. De nuchtere Fries zorgde voor een omslag in de status van het 'kleine' Nederlands elftal, ook bij de spelers.
"Meestal was het: de KNVB mag blij zijn dat wij er zijn. Nu werd het: de spelers moeten blij zijn dat ze hier mogen zijn. Daar heb ik ze ook op geselecteerd. Jongens die goed konden voetballen, maar Jong Oranje er 'even bij' deden, nam ik niet mee", aldus De Haan.
Daarom ging Jong Oranje in 2006 naar het EK in Portugal met een selectie waarin bijna niemand wekelijks basisspeler was bij zijn club. "Alleen Huntelaar en Hofs, verder waren het vooral spelers uit de beloften en A1. Eigenlijk had niemand het al gemaakt bij zijn club."
Met hulp van Peter Murphy, de gewaardeerde prestatiemanager van NOC*NSF, stelde De Haan van iedere speler een profielschets op. "Om te zien hoe ze karakterologisch in elkaar zaten. Heel plat gezegd: wie een schop onder zijn kont nodig had en wie je juist heel verstandelijk kon benaderen."
De gelouterde Fries liet topvolleyballer Peter Blangé vertellen over diens olympische missie en schakelde een Noorse sportpsycholoog in om met zijn spelers over het mentale aspect van strafschoppen te praten. "Alles met de bedoeling om ze te leren focussen. Je speelt op zo'n EK maar hooguit vijf wedstrijden en daarin kan je je eigenlijk geen misstap permitteren. Als je er één verliest, ben je al bijna weg."
In 2006 begon Jong Oranje met een nederlaag, maar daarna herpakte de ploeg zich op wonderbaarlijke wijze. "Niemand verwachtte dat we ver zouden komen, maar kwalitatief hadden we best een aardig ploegje. De halve finale tegen Frankrijk was een thriller. Snel 2-0 voor, zij komen terug tot 2-2 en dan die goal van Hofs in de verlenging."
"Die EK-titel was de mooiste van de twee. In 2007 speelden we in eigen land, toen waren de verwachtingen veel hoger. Alles was positief, alles zat mee. Al met al was Jong Oranje voor mij het toetje na de maaltijd, een fantastische belevenis", aldus De Haan. (ANP)