'Thomas Berge' van Eredivisie: "Als ik ergens mijn tanden in zet, laat ik niet los"
Wout Weghorst werd in het verleden vergeleken met zanger Thomas Berge. Niet vanwege zijn zangkwaliteiten, maar vanwege zijn houding op en rond het voetbalveld. Er hing een negatieve sfeer om de spits heen. Nu is dat anders, hij wist zich inmiddels al op te werken tot spits van Jong Oranje. En hij wil meer.
"Ik wás ook arrogant, toen", zegt Weghorst in een openhartig gesprek met Voetbal International als hij terugkijkt naar zijn jeugdjaren. "Door de problemen die de scheiding van mijn ouders veroorzaakte, raakte ik steeds meer in mezelf gekeerd. Ik sprak niet over mijn problemen en verviel in oppervlakkig gedrag. De wereld om me heen interesseerde me steeds minder, het draaide alleen nog maar om mij."
"Enerzijds wilde ik opvallen en mijn eigen onzekerheid camoufleren. Anderzijds wilde ik een bepaalde afstand creëren en een soort van ongenaakbaarheid uitstralen", vervolgt de spits zijn verhaal. "Kom niet bij mij in de buurt en laat me met rust. Ik verschuilde mezelf achter een masker en het was geen prettig masker."
In die jaren bleef hij wel geloof houden in een toekomst als profvoetballer. Stapje voor stapje ging hij hoger. En iedere keer wist Weghorst zich aan te passen aan het niveau. "In de afgelopen jaren werd het niveau steeds iets hoger en iedere keer weer kwam ik bovendrijven. Als ik een doel voor ogen heb en ergens mijn tanden in zet, dan laat ik niet meer los."
Met zijn eerste oproep voor Jong Oranje kwam een voorlopig laatste stap. "Ik had daar nog betere spelers om me heen, die een nog betere aanvoer geven. De passes van Adam Maher, de voorzetten van Jetro Willems en Ola John… Ik vond het supervet om met dergelijke voetballers samen te spelen. Ik ging mee in dat hogere niveau, was in die week in mijn balaannames en het afronden behoorlijk vast. Toen nestelde zich bij mij wel de overtuiging dat ik meer wil, ik wil dóór."