Falend Oranje vertoont parallel met Ajax: 'Zo'n vlek werk je niet zomaar weg'

'Natuurlijk heeft Louis van Gaal tijdens het WK in Brazilië met Oranje een topprestatie geleverd. Maar als vorm en inhoud worden geanalyseerd, dan ontstaat ook een ander beeld. Voor de korte termijn was het brons fenomenaal, voor de lange termijn catastrofaal.Omdat het een sluimerend probleem verbloemde. Dat van een technische en tactische koers die Nederland als voetbalnatie op achterstand zette', schrijft De Groot zaterdag in zijn column.

'Dat bleek ook tijdens Nederland-IJsland vóór de gedwongen wissel van Arjen Robben', probeert hij uit te leggen. 'Uitgerekend door Oranje werden de balsnelheid en dus ook het wedstrijdtempo laag gehouden. In plaats van inspeelpasses, om zo de IJslanders meteen onder druk te zetten, grossierde de ploeg tijdens de opbouw in te veel breedtespel. Het is een manier van voetballen die ook Ajax op veel kritiek van de eigen aanhang is komen te staan. Het team is inmiddels bezig deze speelwijze bij te stellen, maar zo’n vlek werk je niet zomaar weg.'

'Vooral omdat het na ’Brazilië’ door sommige coaches tot norm werd verheven. Daarbij werd voorbijgegaan aan het gegeven dat de supporters alleen een positief resultaat accepteren zoals in 2014 het geval was. Dus op een mondiaal toernooi, waar het knock-outsysteem geldt. En met een elftal dat allesbehalve favoriet is. Verder speel je op een WK geen thuiswedstrijden.'

De conclusie van De Groot is uiteindelijk hard. 'Helaas heeft het historische WK-brons tot verkeerde keuzes geleid, die nu tijdens de EK-kwalificatie aan de oppervlakte komen. Want eerlijk is eerlijk, zelfs met Robben creëerde Oranje tot die tragische 30e minuut niet één scoringskans. In de hand gewerkt door een te trage opbouw, waardoor individuele acties van te ver moesten worden ingezet of te voorspelbaar werden. Er wordt na Nederland-IJsland gesproken over de Wet van Murphy. Dat klopt. Maar dat komt niet alleen door het uitvallen van Robben en de rode kaart van Martins Indi.'