De Wolf: 'Misschien een te grote jongen, een te zware naam om binnen te halen'
John de Wolf ziet het wel zitten om in het betaald voetbal las trainer te gaan werken. Maar de grote vraag is of clubs hem die kans willen gunnen. Hij sprak met de Nieuwe Revu over het vak, maar ook over zijn vader.
De Wolf als trainer in het betaald voetbal. "Ja, dat zie ik wel zitten, maar ik denk dat mensen denken dat ik een moeilijke jongen ben", begint de oud-Feyenoorder. "Hoe dat komt weet ik niet, daar kan ik geen antwoord op geven. Misschien vinden clubs mij een te grote jongen, een te zware naam om binnen te halen."
"Nu lijkt het net of ik een soort open sollicitatie aan het doen ben. Dat wil ik helemaal niet. Zo moet je het niet brengen, hè?", aldus de huidige trainer van GVVV, die graag nog eens getalenteerde spelers van jeugdige Oranje-elftallen wil trainen. "Maar nogmaals, als je dit soort dingen roept, lijkt het alsof je zielig bent en loopt te solliciteren. Dat is dus absoluut niet zo."
De Wolf senior
In het uitgebreide interview gaat het vooral ook over zijn vader. "Hij is in dienst ziek geworden. Hij kreeg een pokkenprik toegediend, maar die had hij waarschijnlijk nooit mogen krijgen. Dat serum is toen naar zijn hersens geslagen. Om de vier jaar kreeg hij buien. Dan veranderde hij compleet als mens." Het ging zelfs zo ver dat hij opgenomen moest worden in psychiatrische inrichtingen.
De Wolf senior was daarom soms agressief, maar was bijzonder trots op zijn zoon. "Toen ik mijn eerste contract bij Feyenoord tekende, hebben we allebei aan de telefoon als een klein kind staan huilen. Want mijn droom was uitgekomen: spelen in het stadion waar ik vroeger met mijn vadertje naartoe ging." In 1999 overleed De Wolf senior. "Ik hou graag dingen in de hand, maar de dood heb je niet in de hand."