Broer Ihattaren zegde baan op: 'Een risico, maar ik wilde hem en PSV graag helpen'

Broer Yassir, vijftien jaar ouder dan de linkspoot, was actief als leraar geschiedenis, maar zette zijn maatschappelijke carrière op een lager pitje om Mohammed dagelijks op en neer te rijden van Utrecht naar Eindhoven. "Dat was een risico, maar we wilden achteraf niet hoeven zeggen: hadden we hem maar geholpen", laat hij weten aan De Volkskrant. "Ik wist dat ik deels mijn leven zou opgeven. Maar ik wilde hem en PSV graag de helpende hand toereiken."

De jongste Ihattaren-telg liet al op jonge leeftijd zien over veel talent te beschikken. Zijn broer weet nog hoe Mohammed zich als snel liet gelden op de straten van Utrecht. "Op een gegeven moment was hij zo zelfverzekerd en brutaal dat hij zei: ik doe mee, anders wordt er niet gevoetbald." Ook bij amateurclub SV Houten sprong hij in het oog. "Mo had een geweldig linkerbeen, een mooie techniek, was sterk aan de bal en had een goed overzicht. Eigenlijk de dingen die je nu nog steeds bij hem terugziet", vertelt jeugdtrainer Henry Vermeulen, die al snel doorhad dat Ihattaren prof zou worden. "Dat zag iedereen. Al had je één oog."

Bij PSV kwam Ihattaren onder de hoede van jeugdtrainer Adil Ramzi. De oud-speler van PSV zag al snel dat het de linkspoot te makkelijk afging en dat hij meer geprikkeld moest worden. "Mo dacht: ik ben zo goed, ik kan het verschil toch wel maken. De weerstand was niet hoog genoeg voor hem. Daardoor was hij niet fit (...) Ik wist uit ervaring: als het niveau straks hoger wordt, komt hij in de problemen." Ramzi dreef Ihattaren tot het uiterste met extra sprint- en techniekoefeningen. "Als ik weerstand van de familie had gekregen, was het lastig geworden. Maar zij vertrouwde mij volledig en zei: jullie weten wat goed is voor hem."

Ihattaren maakte dit seizoen op zestienjarige leeftijd zijn debuut voor PSV 1. Inmiddels staat de teller op twaalf Eredivisie-optredens.