Wie is Paco Casal: agent Pereiro, onberekenbaar, betrokken bij miljoenenconflict

De situatie van Pereiro houdt PSV al maanden bezig. Het contract van de Uruguayaan loopt af en de club wil nog geld aan hem verdienen, maar heeft moeite om hem kwijt te raken. Zaakwaarnemer Casal speelt daar een belangrijke rol in. Hij ligt dwars, houdt de clubs waarmee hij in contact staat aan het lijntje en bezorgt ze hoofdbrekens. Het gevolg: een scala aan afgeketste transfers, waar de mislukte overstap naar FC Cincinnati de laatste van is.

Mediamagnaat en spelersagent
Francisco 'Paco' Casal werkte zich in de jaren '80 in rap tempo op tot succesvolle zaakwaarnemer. Hij vertegenwoordige de beste spelers uit Uruguay en had al snel een meerderheidsaandeel in de zaakwaarnemerswereld. Bijna iedere speler uit het Zuid-Amerikaanse land wilde zich door Casal laten vertegenwoordigen, gezien zijn grote netwerk en omdat hij aantrekkelijke deals uit het vuur wist te slepen. 

Casal verdient zijn geld echter niet alleen maar met transfers. Hij is ook eigenaar van Tenfield, een Uruguayaanse omroep die het Uruguayaanse voetbal en basketbal uitzendt, en Gol TV, een Spaans televisienetwerk dat zich richt op meerdere sporten. Casal is dus zeer bemiddeld en wordt gezien als een van de machtigste zakenmensen uit Uruguay. Zijn vermogen wordt geschat op ongeveer 100 miljoen dollar.

Casal had lang een monopoliepositie in Uruguay. Hij nam in 2000 een stap terug om zich volledig te richten op de mediawereld. Casal vertegenwoordigt geen arsenaal aan spelers meer. Zijn paradepaardje heet Nicolás De La Cruz, een 22-jarige aanvallende middenvelder van River Plate die een transferwaarde van vijftien miljoen euro heeft. De La Cruz is de duurste speler van Casal.

Pereiro vertegenwoordigde ook lang een miljoenenbedrag, maar is vandaag de dag nauwelijks nog wat waard. Veel van Casals spelers zijn relatief onbekend, maar Maximiliano Olivera (Fiorentina) en Maximiliano Pereira (ex-FC Porto- en Benfica, 125-voudig Uruguyaans international, nu transfervrij) zijn bekendere namen.

Conflict met Uruguyaanse bond
Casal was in de zomer van 2016 betrokken bij een conflict met de Uruguyaanse bond (AUF) en de spelers van het nationale elftal. Puma deed vanaf 1998 dienst als kledingsponsor van de AUF en was met de bond dicht bij een akkoord over een nieuw contract voor de komende vijf jaar. Nike deed op het laatste moment echter een veel beter aanbod.

Het Amerikaanse kledingmerk wilde zeven jaar lang 3,5 miljoen dollar per jaar betalen, terwijl Puma 750.000 dollar bood: 25 miljoen tegen vijf miljoen in zeven jaar tijd, een vervijfvoudiging. Dat is normaal gesproken een no brainer, maar veel clubs uit Uruguay stonden plots met de rug tegen de muur. Tenfield, waar Casal eigenaar van is, had een deal met Puma en was in het bezit van de portretrechten van de spelers en de uitzendrechten van het Uruguyaanse voetbal. Veel van de clubs waren afhankelijk van Casal, die daarnaast eventuele tekorten aanvulde, volgens Uruguayaanse media.

De AUF verkeerde in financieel zwaar weer en had onder meer moeite om het personeel van de bond te betalen. Een lucratieve deal met Nike zou dat probleem oplossen, maar zo eenvoudig was dat niet. Vijftig procent van het bedrag dat Nike zou betalen zou gestoken worden in het Uruguayaanse voetbal, inclusief in de voorbereiding op het WK 2018. De clubs die uitkwamen op het hoogste niveau van Uruguay zouden daarnaast 100.000 dollar per jaar krijgen. Onder Puma was dat 20.000 dollar per jaar. Ook een aantal clubs uit de tweede divisie zou meeprofiteren.

Statement tegen Casal
Veel van de clubs durfden echter niet voor Nike - en dus tegen Casal - te stemmen omdat Casal het Uruguayaanse voetbal min of meer in bezit had en zij afhankelijk van hem waren. Ze vreesden dat hij de geldkraan dicht zou draaien en zij geen toegang meer konden krijgen tot de diensten van Casal. Voor een aantal clubs zou dat het einde betekenen.

Onder meer aanvoerder Diego Godín maakte zich hard voor betere voorwaarden voor de AUF. Hij hoopte dat een miljoenendeal met Nike het Uruguayaanse voetbal naar een hoger plan zou tillen. In een statement verzocht hij de bond om in te gaan op het aanbod van Nike, al werd het Amerikaanse kledingmerk niet genoemd. Het statement van de spelers was volgens Uruguayaanse media, waaronder El Observador, een directe aanval op Tenfield, zonder het bedrijf van Casal bij naam te noemen.

In het statement werd volgens media in Uruguay overduidelijk gewezen naar Eugenio Figueredo, voormalig president van de AUF, ex-vicepresident van de FIFA en ex-president van de Zuid-Amerikaanse voetbalbond (CONMEBOL), die in 1998 een belangrijke rol had in de onderhandelingen met Puma. Detail: Figueredo werd in 2015 gearresteerd op verdenking van corruptie. Van de negentien clubs stemden uiteindelijk tien clubs vóór een deal met Nike. Casal besloot namens Puma uiteindelijk om het aanbod van Nike te evenaren. Er werd alsnog een akkoord bereikt over een deal tot 2023.

Comunicado oficial de jugadores de la Selección Uruguaya de Fútbol pic.twitter.com/jKXjXl56DM

— Diego Godín (@diegogodin) August 22, 2016

Slapeloze nachten door Casal
Casal wordt gezien als een geslepen zakenman die clubs regelmatig tegen elkaar uitspeelt en spelletjes speelt om zijn zin te krijgen. PSV kreeg daar voor het eerst in 2015 mee te maken. Voormalig technisch manager Marcel Brands wilde de 24-jarige Pereiro dolgraag ophalen bij Nacional, maar stuitte meerdere keren op Casal, die telkens weer met extra eisen kwam, de boel vertraagde en Brands slapeloze nachten bezorgde. Pereiro wachtte ondertussen geduldig op witte rook en liet alles over aan Casal.

Clubs die met Casal om de tafel gaan, weten van tevoren eigenlijk nooit wat ze kunnen verwachten en zijn pas opgelucht wanneer alle handtekeningen zijn gezet en de inkt droog is. Hij gaat meedogenloos te werk en deinst niet terug voor een stevig potje transferpoker. Zijn wil is wet. Brands was het spuugzat en wilde de onderhandelingen met Casal over Pereiro afkappen, maar via operationeel directeur Peter Fossen werd de speler alsnog binnengehengeld, nadat een deal af dreigde te ketsen. Zelfs de presentatie van Pereiro bij PSV stond op losse schroeven door de grillen van Casal.

PSV haalde Pereiro uiteindelijk binnen en hoopte aan hem een veelvoud te verdienen van het bedrag dat hij gekost heeft (zeven miljoen euro), maar dat gaat niet gebeuren. De speler liet slechts bij vlagen zijn klasse zien in Eindhoven en wist de verwachtingen nooit volledig waar te maken.

PSV heeft in ruim vier jaar tijd meerdere keren oog-in-oog gestaan met Casal. De club deed verwoede pogingen om het contract van Pereiro te verlengen, maar daar stak Casal telkens een stokje voor. Tot grote ergernis van PSV. Casal heeft goede contacten in Italië en leurde meerdere keren met Pereiro, die hij onder meer aanbood bij AC Milan.

Onberekenbaar
PSV kon afgelopen zomer de hoofdprijs krijgen voor Pereiro, die toen nog maar een eenjarig contract had. De club was met het Russische Spartak Moskou akkoord over een transfersom van vijftien miljoen euro. Een win-win-situatie: PSV zou verlost zijn van Pereiro en zijn management en daar ook nog een aardig bedrag aan overhouden en Pereiro en Casal kregen hun gewenste lucratieve transfer, maar laatstgenoemde hield de clubs aan het lijntje, kwam op het laatste moment met extra eisen op de proppen en weigerde uiteindelijk.

Het gevolg: Pereiro verkaste niet naar Rusland, PSV zag vijftien miljoen euro verdampen en zat opgescheept met een speler die niet wil verlengen, wiens transferwaarde fors keldert en uiteindelijk transfervrij dreigt te vertrekken. Normaal gesproken belandt een speler die niet bij wil tekenen op de reservebank, maar Mark van Bommel beschouwde Pereiro naar eigen zeggen altijd als een optie. Daar is de club inmiddels op teruggekomen. 

Wéér een afgeketste transfer
De sluwe Casal zette in eerste instantie in op een transfervrij vertrek in de zomer, maar leek plots open te staan voor een winters vertrek. De geschiedenis herhaalt zich echter. Het Amerikaanse FC Cincinnati, waar Nederlanders Ron Jans en Gerard Nijkamp aan het roer staan, reikte PSV een reddingsboei aan. PSV bereikte een akkoord met de Major League Soccer-club voor zo'n 2,5 miljoen euro en Pereiro zelf leek een overstap naar Amerika wel te zien zitten, hoewel Europa toch de voorkeur kreeg. Pereiro kon bij Cincinatti volgens het Eindhovens Dagblad vijf miljoen dollar per jaar verdienen. Maar wéér lag Casal dwars. 

In Uruguayaanse media worden PSV en Cincinnati doodleuk als speelbal gebruikt door Casal en Pereiro, door Aston Villa als zogenaamde geïnteresseerde club naar voren te schuiven. De Premier League-club heeft zich echter nooit gemeld bij PSV, zo meldden het Eindhovens Dagblad en Voetbal International. Het zijn de bekende trucjes van Casal, maar PSV en Cincinnati prikken er doorheen. 

Casal en Pereiro lieten eerder al een transfer naar Spartak Moskou klappen en ook een deal met Cincinnati komt er niet. De Amerikaanse club gaf het management van de speler tot maandag 18.00 uur de tijd om op het aanbod te reageren, anders zou er doorgeschakeld worden. Casal liet de deadline verstrijken en was zelfs voor iedereen onbereikbaar.

Nachtmerrie PSV wordt waarheid
Casal hield een deal tegen, naar verluidt omdat hij Pereiro nog te jong vindt voor een overstap naar de MLS, of gewoon omdat hij voor een transfervrije status wil gaan. PSV lijkt inmiddels helemaal klaar met de situatie en houdt Pereiro tot het einde van de transferperiode aan de kant. Mogelijk heeft dat gevolgen voor zijn plek in de nationale selectie van Uruguay voor de Copa América, maar een transfervrije status in juni is mogelijk een doekje voor het bloeden.

De nachtmerrie van PSV dreigt waarheid te worden. De kans dat de club ook maar iets aan Pereiro gaat verdienen lijkt steeds kleiner te worden. PSV zal in het vervolg wel twee keer nadenken voordat het weer zaken doet met Casal.

(Tim van Duijn/VoetbalPrimeur)