De vijf cruciale duels tijdens de EK-finale tussen Engeland en Italië

Door Evert van Zoelen

1. Giorgio Chiellini tegen Harry Kane
In de wedstrijd tegen België laten Chiellini en zijn partner in crime Leonardo Bonucci zien waarom ze nog altijd tot de beste centrale verdedigers van de wereld horen. Romelu Lukaku wordt volledig aan banden gelegd en wint die wedstrijd slechts 36% van zijn duels.

Luis Enrique ziet dit als trainer van Spanje ook. Daarom besluit hij om in de halve finale met Dani Olmo een valse spits op te stellen. De speler van Red Bull Leipzig zakt steeds het middenveld in, waardoor Chiellini en Bonucci niet in de duels komen die ze zo graag uitvechten.

 
Olmo zakt het middenveld in. Bonucci wil geen gat in de verdediging laten, dus kan niet helemaal doorstappen

Interessant wordt het om te zien wat Engeland met Kane hier tegenover zet. Kane is een echte spits, waardoor de centrale verdedigers van Italië waarschijnlijk makkelijker met hem in duel kunnen komen dan tegen bijvoorbeeld Olmo. Toch laat Kane zich ook veelvuldig terugzakken in het middenveld om aanspeelbaar te worden tussen de linies. Vooral in de wedstrijd tegen Denemarken was dit goed zichtbaar. Zo gaf Kane liefst drie keypasses (pass die tot schot op doel leidt).

 
Kane maakt zich tegen Denemarken aanspeelbaar tussen de linies

De grote vraag is dus: zijn Chiellini en Bonucci in staat om Kane onschadelijk te maken, of kan de Engelse spits steeds vrijkomen tussen de linies in?

2. Giovanni Di Lorenzo tegen Raheem Sterling
In het verlengde van het duel tussen Kane en Chiellini ligt het duel tussen Sterling en Di Lorenzo. Sterling is uitgegroeid tot misschien wel de gevaarlijkste aanvaller van Engeland dit toernooi. Zo kwam hij tegen Denemarken tot maar liefst zes schoten en was hij bij bijna al het gevaar van de Engelsen betrokken. Zo was het de druk van Sterling die ervoor zorgde dat Simon Kjaer de bal in eigen doel werkte.

Aan de kant van Italië is Di Lorenzo een solide kracht op rechtsback. Tegen Spanje wist hij Ferran Torres grotendeels aan banden te leggen. Lukt hem dat nu ook tegen Sterling?

3. Lorenzo Insigne tegen Kyle Walker
Zolang het 0-0 staat zullen vooral de Italianen aan de bal zijn, terwijl de Engelsen terugplooien op de eigen helft. Wanneer de Italianen aan de bal zijn wordt er vooral opgebouwd over de linkerkant van het veld. Italië heeft daar met Insigne, Marco Verratti en de weggevallen Leonardo Spinazzola de meest vaardige voetballers staan.

Insigne komt vaak aan de binnenkant te spelen terwijl de back van Italië hoger op gaat staan. Italië probeert zo een overtal aan linkerkant te creëren en tussen de linies door te combineren.

Italië valt vooral aan over links

Vooral Insigne komt hierdoor goed uit de verf. De speler van Napoli scoorde al twee keer dit toernooi. Insigne was tegen Spanje en Oostenrijk de Italiaan die de meeste kansen creëerde voor zijn team (beide keren 4). Terwijl hij de wedstrijd tegen de Belgen besliste met zijn afstandsschot.

Spinazzola is natuurlijk geblesseerd, dus een ander vraagstuk is hoe zijn vervanger Emerson de linksback-positie invult. Tegen Spanje ging dit alleraardigst. Emerson wist met twee sterke dribbels onder de druk van de Spanjaarden uit te komen en won 50% van zijn duels. Aan Bukayo Saka dus de taak om hem af te stoppen.

4. Jorginho tegen Mason Mount
Italië heeft met Jorginho, Verratti en Nicolò Barella een veel creatiever middenveld dan Engeland. Met Declan Rice en Kalvin Phillips staan daar vooral twee balafpakkers opgesteld die niet te veel risico nemen in balbezit. De enige middenvelder aan Engelse kant die de Italianen voor keuzes kan stellen lijkt Mount te zijn. De creatieve middenvelder van Chelsea beweegt geregeld weg om spitspositie van Kane over te nemen, of om een vrije speler aan de zijkant van het veld te creëren.

De duels die we veelal zullen terugzien tijdens de wedstrijd zullen Rice tegen Barella, Philips tegen Verratti en Jorginho tegen Mount worden. De eerste twee zullen normaal gesproken in het voordeel van de Italianen beslecht worden, waardoor het aan Mount zal zijn om Jorginho af te stoppen en voor problemen te stellen wanneer Engeland aan de bal is.

Mount beweegt naar de zijkant van het veld. Gaat hij op deze manier in staat zijn om vrij te komen op de vleugel voor Engeland?

5. Frederico Chiesa tegen Luke Shaw
Tegen Spanje was het vaak Chiesa die met zijn snelheid en dribbels gevaar wist te stichten in de omschakeling voor Italië. Shaw aan de andere kant staat al enkele wedstrijd erg degelijk te spelen, ook tegen Denemarken wist hij bijvoorbeeld 75% van zijn verdedigende duels te winnen.

Toch zit er voor Engeland een zwakke plek aan de linkerkant. Daar moet Shaw namelijk vaak doordekken op de back van de tegenpartij. Echter, we zien in die situaties vaak dat de communicatie achterin bij Engeland niet top is. Shaw stapt de laat door, terwijl Harry Maguire en John Stones de spitsen niet goed opvangen.

Shaw stapt te laat door op de lage back van Denemarken

Daardoor worden Maguire en Stones helemaal naar de zijkant getrokken, waardoor Mikkel Damsgaard bijna 1-op-1 met Jordan Pickford gaat

Ook in de wedstrijd tegen de Tsjechen zien we dit terug: Shaw dekt te laat door waardoor Maguire twijfelt zodat zowel de speler die in de bal komt als de speler die diepgaat vrijkomt.

Grote kans dus dat Italië hierop inspeelt en probeert om Shaw uit positie te trekken om daarna met spelers als Chiesa, Ciro Immobile en Barella de ruimte in de rug van de Engelse verdedigers probeert te benutten.