Trefzekere Van Persie helpt Oranje langs Zweden

Fabian Bijman
AMSTERDAM

Aan de kant van Oranje draaide het woensdagavond vooral om Wesley Sneijder. De kleine middenvelder, die voor even terugkeerde in het stadion waar hij grote meneer werd, bepaalde, verstuurde, eiste op en corrigeerde waar nodig. Wanneer Sneijder de bal vraagt, krijgt hij deze ook. Gesteund door de twee 'stofzuigers', Demy de Zeeuw en Mark van Bommel, in zijn rug, kan de middenvelder van Real Madrid het zich veroorloven het nodige risico in zijn spel te leggen. Ook schuwt de creatieveling, dit overigens tot groot genoegen van de matig gevulde Arena, niet de trukendoos eens open te gooien. Frivool, maar vrijwel altijd effectief.

Het Nederlands elftal nam het treffen met Zweden serieus. De ploeg van Van Marwijk oogde fel en zocht van meet af aan de weg naar het doel van PSV-goalie Andreas Isaksson. Met name Ryan Babel moest zich in de beginfase van het duel als een kind in een veel te grote snoepwinkel wanen. Rechtsback Mikael Nilsson, die zijn brood verdient bij het Griekse Panathinaikos van trainer Henk ten Cate, gaf de Liverpool-aanvaller alle ruimte om een actie te maken, of op snelheid het duel op te zoeken.

De vrijheid die Babel kreeg leverde na dertien minuten spelen het eerste gevaar op. Aanvoerder Giovanni van Bronckhorst stuurde, na een hoogstandje van Sneijder, de linkeraanvaller de diepte in. Zijn afgemeten voorzet viel ter hoogte van de tweede paal voor de voeten van Robin van Persie. De Arsenal-aanvaller twijfelde geen moment en nam het leer in één keer uit de lucht op de pantoffel. Het was echter Isaksson die, zij het met enige moeite, als winnaar uit de strijd kwam. Even later was het opnieuw Babel die gevaar stichtte. Dit keer belandde zijn voorzet bij de instormende Dirk Kuyt. Die deed echter net een stap teveel om zich goed achter de bal te kunnen nestelen.

In augustus 2004 stonden beide teams voor het laatst tegenover elkaar. Oranje, toen nog onder leiding van Marco van Basten, behaalde toen een 2-2 gelijkspel in Stockholm. De warmste herinneringen aan de in totaal twintig onderlinge ontmoetingen houdt het Nederlands elftal over aan het kwartfinaleduel tijdens EURO 2004 in Portugal. Tegen de Scandinaviërs rekende Oranje op een zwoele Portugese zomeravond in Faro af met het strafschoppentrauma dat het team al jaren parten speelde. De beslissende strafschop van Arjen Robben deed het Nederlands elftal doorstromen naar de halve finales van het Europees kampioenschap. Daarin bleek het thuisland overigens te sterk voor Oranje.

Kort nadat Van Bommel, na bijna halfuur voetballen, een doeltreffend diagonaal schot onterecht afgekeurd zag worden door de Hongaarse arbiter, opende Robin van Persie de score. Ditmaal wel op legitieme wijze in de ogen van Szabo, die een struikelpartij van oud-Heerenveen-verdediger Petter Hansson bij de rake schuiver van Van Bommel verkeerd beoordeelde. Een kort genomen hoekschop werd uiteindelijk door Sneijder scherp voor het Zweedse doel gedraaid. Van Persie hoefde de bal slechts te schampen om deze naar de verre hoek naast Isaksson te dirigeren: 1-0.

Van Marwijk noemde het duel vooraf in het programmaboekje een 'ideale wedstrijd om als oefenduel te gebruiken'. Experimenteren deed de bondscoach dan ook volop. Door de afwezigheid van de geblesseerde Klaas-Jan Huntelaar mocht Dirk Kuyt in de Oranje-basis starten. Dit keer eens niet als rechtermiddenvelder, maar als diepste spits. Rafael van der Vaart, die op de bank moest beginnen tegen de Scandinaviërs, viel na rust in als vervanger van De Zeeuw. De Madrileen nam ook de positie van de AZ'er, kort achter de drie aanvallend ingestelde middenvelders, in.

De tweede helft was amper drie minuten oud toen het Oranje-legioen opnieuw mocht juichen. Een op maat gegeven steekpass van Sneijder gaf de frisse Van der Vaart de mogelijkheid richting het doel van de Zweden te trekken. Ondanks verwoedde pogingen van de Zweedse defensie om Van der Vaart van de bal af te zetten, bleef de Beverwijker ijskoud. Met veel controle over zijn lichaam én de bal haalde hij de achterlijn, om vervolgens het overzicht niet te verliezen en de vrijstaande Van Persie een niet te missen kans op zijn tweede treffer van de avond te bieden: 2-0.

Het elftal van Lars Lagerbäck was echter niet van plan zich zo gemakkelijk naar de slachtbank te laten leiden. Was het in de eerste helft alleen gevaarlijk toen oud-FC Twente-verdediger Daniel Majstorovic, nu overigens in dienst van het Griekse AEK Athene, van dichtbij over kopte, in het tweede wedstrijddeel kwamen de Scandinaviërs beduidend gevaarlijker voor de dag. Eén minuut na de tweede Nederlandse treffer leverde een tegenstoot van de Zweden direct de aansluitingstreffer op.

Een hard schot van Kim Källström bezorgde de ingevallen Michel Vorm, hij verving in de rust Feyenoord-doelman Henk Timmer, alles behalve een droomdebuut. De FC Utrecht-goalie kon ondanks het feit dat hij de bal met twee handen probeerde te keren, niet voorkomen dat Zweden dichterbij kwam: 2-1. Ondanks het veelbelovende begin van de tweede helft, bloedde het duel - mede door de vele wissels aan beide kanten - een beetje dood. Zweden wilde wel, maar kon niet meer en Nederland vond het op zijn beurt allemaal wel goed.

Bijna liet invaller David Mendes da Silva, hij speelde zijn tweede interland in zijn loopbaan, de Arena nogmaals opspringen. De AZ?er kwam echter millimeters te kort om een vrije trap van Van der Vaart binnen te knikken. Toch kreeg de wedstrijd nog een passend slot. Het was Kuyt die in blessuretijd met het hoofd een scherpe voorzet van Tim de Cler tegen de touwen werkte en de eindstand op 3-1 bepaalde.