Pieters verminkt na geruchtmakende klap: "Schrik er zelf nog wel eens van"
Erik Pieters beleeft mooie tijden bij Stoke City en dat is wel eens anders geweest. Als speler van PSV verviel de verdediger veelal van teleurstelling in teleurstelling. Het meest tot de verbeelding spreekt het incident waarbij hij een arm én een ruit kapot sloeg na zijn rode kaart tegen PEC Zwolle.
"De Z van Zorro, hè", zegt Pieters terwijl hij naar die arm kijkt, tegenover Voetbal International "Nu doe ik er vrij luchtig over. Maar ik zeg je eerlijk dat ik best weleens schrik als ik naar die plek kijk. Soms schiet mijn arm nog een beetje in de kramp. Het litteken is ook veel groter dan de oorspronkelijke wond, omdat ze het tijdens de operatie moesten opensnijden. Veel mensen denken dat ik dat raampje doelbewust aan diggelen sloeg, dat ik even stoer wilde doen. Maar mijn sterke hand is links. En ik deed het met rechts. Heel onnatuurlijk."
"Ik kan me die klap ook helemaal niet herinneren. Ik weet alleen nog dat ik naar binnen liep", vervolgt hij. "En dat Mart van den Heuvel, de teammanager, op een gegeven moment tegen me zei: 'Nu moet je rustig blijven, want je arm ligt open'. Huh, wat bedoel je? Toen keek ik en zag ik het. Het is puur een black-out geweest. Ik kwam na mijn blessure van heel ver. Had het EK gemist. Dan ben je eindelijk terug en krijg je rood. Alles kwam bij elkaar. Bam."
Pieters beschikt over een gezonde dosis zelfspot, zo blijkt. "Er zijn goeie grappen over gemaakt. Dat PSV met een ruit op het middenveld ging spelen, en zo. Ik was net een dag terug, met mijn arm in een spalk, toen mijn vader al riep: 'Hou je poot stijf, hè'. Kon ik wel om lachen. Met dat soort humor ben ik opgevoed." Zijn ouders zijn sowieso degenen die hem het beste snappen. "Ze kennen me door en door. Dan is één blik genoeg. Ze hebben me gevolgd tijdens mijn maandenlange revalidatie. En ze waren erbij toen ik Bert van Marwijk kort voor het EK moest bellen. Sorry trainer, dat middenvoetsbeentje is toch gebroken, ik kan niet mee."
Wie de teleurstellingen van Pieters op een rijtje zet, komt tot de conclusie dat hij behoorlijk wat heeft moeten doorstaan. "Na die drie zware blessures ben ik mentaal heel sterk. Ik weet inmiddels heel goed wat ik kan, hoe sterk ik mentaal geworden ben na drie zware blessures. Ik heb naar mijn lichaam leren luisteren. Als ik nu iets voel, weet ik precies wat er aan de hand is."