Janssen en vijf medestanders: Eredivisie-spelers die te snel zijn vertrokken

Jean-Paul Boëtius (van Feyenoord naar FC Basel)
Op 28 oktober 2012 maakte Boëtius zijn Feyenoord-debuut met een doelpunt in de Klassieker tegen Ajax en bijna vijf jaar later, op 22 oktober, speelde hij weer een Klassieker, maar was hij één van de slechtste Feyenoorders op het veld. Het zegt wat over de ontwikkeling van Boëtius, die te boek stond als een supertalent, het zelfs tot de Oranje-voorselectie voor het WK in Brazilië schopte, maar langzaam uit de schijnwerpers verdween. In de zomer van 2015 toog de aanvaller naar FC Basel, omdat hij bij Feyenoord geen perspectief meer zag. De inmiddels 23-jarige Boëtius is sinds deze zomer terug in De Kuip, waar hij na een goede start zijn basisplek kwijt is aan Sam Larsson.

Vincent Janssen (van AZ naar Tottenham Hotspur)
Natuurlijk, zeg maar eens nee tegen Tottenham. Toch had Janssen waarschijnlijk beter een jaar kunnen wachten met zijn droommove naar de Premier League. Na twintig invalbeurten en twee benutte penalty's in de competitie, speelt Janssen dit seizoen op huurbasis bij Fenerbahçe. Hoe was het gelopen als hij na AZ een tussenstap had gemaakt bij PSV, Ajax of Feyenoord? Wellicht krijgen we het over een paar jaar te weten, want vreemd zou het niet zijn als hij binnen afzienbare tijd terugkeert voor een doorstart in de Eredivisie. Belangrijke noot: Janssen is wél de eerste spits van het Nederlands elftal.

Ricardo Kishna (van Ajax naar Lazio)
Om drie redenen valt te begrijpen dat Kishna in 2015 Ajax achter zich liet voor Lazio: het boterde niet met Frank de Boer, een tussenstap in de Eredivisie was vrijwel onmogelijk en Lazio bood een veelvoud van zijn Ajax-salaris. De aanvaller maakte de stap met zaakwaarnemer Mino Raiola aan zijn zijde, maar of hij er beter van is geworden? Wij durven te zeggen van niet. In Italië werd hij achtervolgd door blessureleed, waardoor hij zich langzaam maar zeker isoleerde van de Lazio-selectie. Op deadlineday maakte Kishna de dappere keuze om terug te keren naar de Eredivisie, maar zijn carrière zit door een nieuwe knieblessre dieper in het slop dan ooit.

Oussama Assaidi (van Heerenveen naar Liverpool)
Tussen 2006 en 2012 bouwde Assaidi zijn carrière mooi op: van Almere City naar De Graafschap en van De Graafschap naar sc Heerenveen. Een logische vervolgstap zou een club uit de Nederlandse top-drie zijn, zeker toen Ajax concreet werd. Het werd - uit het niets - Liverpool. Een droomclub uit een droomcompetitie voor de toen 23-jarige aanvaller, maar die keuze ging wel ten koste van zijn ontwikkeling. Na een opleving bij Stoke City belandde zijn veelbelovende loopbaan definitief in een doodlopende straat bij Al Shabab. De inmiddels 29-jarige Assaidi staat nu onder contract bij FC Twente, waar hij bijna wekelijks bewijst een stapje hoger aan te kunnen. Nu zal de top-drie echter niet meer voor hem in de rij staan.

Zakaria Labyad (van PSV naar Sporting Portugal
Hoe was zijn loopbaan verlopen als hij in 2012 het hoogoplopende conflict met PSV had opgelost en niet naar Sporting Portugal was vertrokken? Misschien was Labyad dan wel een van de eerste voetballers van Nederlands-Marokkaanse afkomst die de wereldtop had gehaald. Het leven in Lissabon was ongetwijfeld goed, maar feit is dat zijn loopbaan stagneerde. Na huurperiodes bij Vitesse en Fulham speelt hij inmiddels weer anderhalf jaar in Nederland. Bij FC Utrecht is hij regelmatig de grote man, maar een nieuwe kans in de top is ver weg. Daarvoor heeft Labyad simpelweg té weinig gespeeld in cruciale voetbaljaren.

Royston Drenthe (van Feyenoord naar Real Madrid)
Iets langer geleden dan bovenstaand sextet, maar de vader aller vroege Eredivisie-vertrekkers. Het verhaal van Drenthe is bekend: na een leuk debuutseizoen bij Feyenoord en een indrukwekkend jeugd-EK met Jong Oranje, stond Real Madrid op de stoep. Geen enkele speler uit Nederland zou een kans in de hoofdmacht van de Spaanse grootmacht afwijzen, dus ook Drenthe niet. Het feit dat hij op dertigjarige leeftijd géén voetballer meer is, kan echter niet los worden gezien van zijn keuze voor Real Madrid. Het rijtje werkgevers tijdens en na zijn Real-tijd stemt dan ook droevig: Hércules, Everton, Alania Vladikavkaz, Reading, Sheffield Wednesday, Kayseri Erciyesspor en Baniyas SC.