'Speltechnisch afzichtelijke wedstrijd' van Oranje: 'Slechter dan onder De Boer'

'Alles doet pijn, maar Louis van Gaal trekt toch champagne open', kopt De Telegraaf, doelend op de pijnlijke val van de bondscoach, die de wedstrijd vanaf de tribunes in een rolstoel moest volgen. 'De missie van Louis van Gaal om Oranje naar het WK in Qatar te leiden is geslaagd, maar het was in de lege Kuip wel bibberen voor de bondscoach in zijn rolstoel. Oranje domineerde de laatste groepswedstrijd tegen Noorwegen, die per se niet verloren mocht worden, maar omdat Nederland er lange tijd niet in slaagde het krachtsverschil in doelpunten om te zetten, bleef het tot in de slotfase een wankel evenwicht.'

Valentijn Driessen, chef voetbal van de ochtendkrant, denkt dan ook niet dat Oranje in 2022 één van de WK-favorieten zal zijn. 'Het moet allemaal stabieler', concludeert hij na de grillige kwalificatiecyclus. 'De geschetste onvoorspelbaarheid van dit Oranje is tegelijk een kracht en een zwakte. Zoals Ronald Koeman – hij legde de basis voor de terugkeer op het WK – De Boer en ook Van Gaal ieder met hun eigen kwaliteiten en gebreken als coach hebben ervaren: dit team kan van elk land in de wereld winnen, maar net zo goed verliezen.'

Het Algemeen Dagblad is van de ene verbazing in de andere gevallen. 'De setting waarin het zich gisteren allemaal voltrok, kon haast niet absurder. Zonder toeschouwers probeerde de KNVB er vooraf toch nog een spektakel van te maken, compleet met zwaaipoppen, rookwerk en opzwepende muziek. En iets verderop zat Van Gaal in zijn rolstoel, toekijkend op de drempel van een skybox ter hoogte van de middenlijn.'

De krant zag dinsdagavond een wedstrijd die in het teken stond van 'hypernerveus voetbal' en die pas diep in de slotfase werd beslist. 'Steven Bergwijn had net de bevrijdende 1-0 binnengeschoten, zes minuten voor tijd, toen een diepe oerbrul door het lege Rotterdamse stadion galmde. Van alle kanten kwamen lachende Oranje-spelers aangerend in de uiterste hoek van het veld, schreeuwend van vreugde. Het waren geluiden van blijdschap en pure opluchting, in een wedstrijd die lange tijd stijf stond van spanning.'

Alles of niets, maar het werd alles, constateert De Volkskrant. 'Als deelname aan het WK in Qatar over een jaar tenminste alles is', klinkt het. De wedstrijd zelf was er overigens niet eentje voor de geschiedenisboeken. 'De verlossing na de in speltechnisch opzicht afzichtelijke wedstrijd uitte zich in innige omhelzingen en een blik naar boven, waar Louis van Gaal met een gebroken heup in de skybox zat en concludeerde dat het goed was zo, althans qua resultaat', aldus de ochtendkrant. 'Het leek alsof de spanning het Nederlands elftal de adem benam, alsof voetballen opeens iets moeilijks was dat ze nog maar een paar keer hadden gedaan, in plaats van hun beroep. Zo slecht als Oranje voetbalde, minder dan onder Frank de Boer bij wijze van spreken, hoewel dat ook bijna onmogelijk is.'