'Nu kan ik het zeggen: bedreigingen zijn een onbesproken onderwerp in het voetbal'

De achterban van de Eindhovenaren nam hem dat niet in dank af en dat heeft Gerbrands geweten. "Ik accepteer spandoeken, ik accepteer spreekkoren, ik accepteer dat mijn Twitter ontploft", vertelt hij in een openhartig interview aan het Algemeen Dagblad. "Alleen duurde alles toen te lang. En waar ik echt van schrok, was dat de politie zei: er is een nieuwe generatie ‘supporters’, tussen 15 en 19 jaar, en die is onbeheersbaar. Ze wilden een busje bij mij en bij John de Jong (technisch directeur, red.) in de straat. Permanente surveillance."

Dat vond de algemeen directeur van PSV heel lastig. "In heel korte tijd word je dan als mens geconfronteerd met de vraag: wil ik dit? Waar liggen de grenzen? Hoe wil ik leven? Ik heb toen gezegd: geen busje in mijn straat. Ik wilde niet tegen buren hoeven vertellen dat er dreiging was in de wijk. Stel, een steen door de ruit. Moet je dan stoppen? Ja, klote natuurlijk, maar je wilt niet dat de macht ligt bij een groep ‘verkeerde’ supporters. Maar wat als die steen door de ruit gaat en die raakt de hond, die sneuvelt. Is dát dan de grens? Die discussie, daar kwamen wij thuis niet uit."

Gerbrands denkt dat bedreigingen in het voetbal tegenwoordig steeds vaker voorkomen en wil zich daar dan ook tegen uitspreken. "Ik kan het nu wel zeggen: het meest onbesproken onderwerp binnen de voetbalwereld zijn persoonlijke bedreigingen en hoe ermee om te gaan. Van collega’s van andere clubs hoor je ook van alles. Maar vrijwel niemand zegt er iets over in het openbaar. Deels om het niet groter te maken. Deels omdat er ook schaamte is voor hoever het soms gaat. Bij ons is er uiteindelijk nooit een steen door de ruit gegaan. Maar het heeft niet veel gescheeld."