Hoe Koeman met een kleine wijziging Deschamps ook na rust te slim af was
Oranje speelde vrijdagavond de beste wedstrijd onder leiding van bondscoach Ronald Koeman en stuurde Frankrijk met een 2-0 nederlaag naar huis. Het was aan doelman Hugo Lloris te danken dat de score niet hoger uitviel. Nederland had een succesvol plan, boekte daarmee resultaat, wijzigde wat aan de opzet in de rust en was daarmee de Fransen telkens te slim af.
Door Koen Bloks
Het Nederlands Elftal begon voortvarend aan de wedstrijd tegen de Fransen. Al na twee minuten kreeg Georginio Wijnaldum de kans om Oranje op voorsprong te schieten. De opzet van deze aanval behoorde tot het uitgedokterd aanvalsplan van Ronald Koeman, namelijk verwarring creëren met Steven Bergwijn als extra 'middenvelder' tussen de linies.
Marten de Roon stuurde in de beginfase Memphis Depay in de diepte met een steekpass. De ruimte in de diepte werd gemaakt door Bergwijn. Door zijn positionering tussen de linies – en de schijnbeweging van De Roon alsof de bal naar Bergwijn gespeeld werd – stapte Presnel Kimpembe door naar de vleugelaanvaller van PSV. Door de verdedigende lijn te verlaten, kwam er ruimte voor de dieptepass op Memphis. De aanvaller van Olympique Lyon legde de bal terug, maar Wijnaldum trof geen doel. Het was een flitsende aanval uit het boekje, met bijna een snelle voorsprong tot gevolg.
Koeman probeert met een extra middenvelder, Bergwijn, gevaar te stichten. Al na een paar minuten wordt centrale verdediger Kimpembe uit de verdedigende lijn gelokt, waarna De Roon en Memphis een goede kans voor Oranje inleiden.
In de eerste helft kwam Oranje nog een aantal maal richting het Franse doel via een soortgelijke opzet. Seconden voor de ingooi die leidde tot de openingstreffer van Oranje, kwam het Nederlands elftal via Dumfries door over de rechterflank. Dat Nederland op rechts doorkwam, was niet geheel verrassend en had met een aantal aspecten te maken.
Ten eerste zorgde Kylian Mbappé niet voor kleine onderlinge ruimtes met Dumfries (in tegenstelling tot Antoine Griezmann aan de andere kant), om in de tegenstoot sneller op de helft van Nederland te kunnen zijn. Daarnaast hadden Bergwijn en Dumfries een sterke onderlinge connectie. Deze automatismen maakten het makkelijk om elkaar in het veld te begrijpen. Ten derde behoorde het tot het aanvalsplan van Oranje: opbouwen via de linker halfspace met Frenkie de Jong, de Fransen naar de linkerzijde lokken en dan via Bergwijn aan de binnenkant veel ruimte aan Dumfries geven.
De rol van Mbappé, de positionering van Bergwijn en het opbouwen via De Jong geven extra ruimtes aan de sterk spelende Dumfries om door te breken over rechts. Het behoort tot het aanvalsplan van Ronald Koeman.
Frankrijk is sterk in de omschakeling, maar hoe Oranje zich hier tegen wapende was bewonderenswaardig. Na balverlies sprintte De Jong direct in voorwaartse richting naar de bal om de counter eruit te halen. Het leverde de middenvelder veel balveroveringen op. Ook De Roon was belangrijk in de restverdediging. De controlerende middenvelder liet zich in de diepte niet zien, hij moest in het midden van het veld Mbappé in de gaten houden. Wanneer De Jong doorstapte en De Roon de positie van De Jong over moest nemen, wisselde hij deze taak af met Dumfries.
Samen met De Ligt werd de zone rondom Mbappé afgesloten (ook in balbezit, zodat Oranje niet te wijd stond bij balverlies). Om de Fransen op eigen helft te houden, speelde ook Virgil van Dijk een belangrijke rol: de centrale verdediger kwam veelal vóór Giroud om de bal te onderscheppen. Deze acties zorgden slechts sporadisch voor counters richting het doel van Jasper Cillessen. Een knappe prestatie.
Oranje heeft een duidelijk plan om de counter van de Fransen af te stoppen: De Jong moet direct drukzetten na balverlies, De Roon (of Dumfries) bewaakt samen met De Ligt de rechter halfspace wanneer Oranje in de aanval is om Mbappé af te stoppen en Van Dijk ontfermt zich over Olivier Giroud met felle pressie.
Ondanks het sterke optreden in de eerste helft, ging Oranje na rust niet op dezelfde voet verder. Doordat de Fransen moesten komen, speelde Cillessen sneller de lange bal. Dit gebeurde alleen wanneer de middenveldlinie van de Fransen aangesloten naar voren stond. Hierdoor kon Oranje de bezoekers telkens een stap te slim af zijn. De aanvallers van Oranje herkenden het juiste moment om voorin te kunnen blijven staan. Memphis speelde erg sterk in de controle van deze lange bal, waarna Oranje tot een aantal kansen kon komen: bijvoorbeeld de dubbele kans voor Dumfries (kopbal en schot) en de dribbel en poging met links van Memphis. Een sterke tactische zet in de tweede helft van Koeman.
Oranje herkent de momenten waarop de keuze voor een lange bal de juiste is. Het komt daarmee in kansrijke situaties. Ook de positionering van Frankrijk heeft hiermee te maken: het speelt breed in een 4-2-4 (wanneer het gaat aanvallen) en de middenvelders spelen ver naar voren zonder aansluiting van verdedigers (wanneer het moet verdedigen). Een inmiddels goede counterploeg als Oranje weet hier wel raad mee.
Koeman kan tevreden zijn: Oranje speelde de beste wedstrijd onder zijn leiding. Waar Oranje afgelopen wedstrijden nog teveel grote kansen weggaf, speelde het solide tegen de wereldkampioen. Ook liet het Nederlands elftal sinds lange tijd zien dominant voetbal op de mat te kunnen leggen. Aanstaande maandag staat de wedstrijd tegen Duitsland op het programma. Het is nog maar de vraag hoe dominant Oranje kan spelen tegen onze oosterburen, maar met de counter als één van de grote wapens van dit elftal, heeft het alle mogelijkheden om ook maandag goed voor de dag te komen.
De @LaptoptrainerNL kijkt voor VoetbalPrimeur naar de belangrijkste wedstrijden in binnen- en buitenland en probeert op een begrijpelijke wijze de theoretische kant van het voetbal te belichten.