"Als de PSV-supporters me zo blijven afkraken, denk ik: tsja, het is wel goed"
Joshua Brenet voelt zich bij PSV af en toe de zondebok. De vleugelverdediger van de Eindhovenaren moest al de nodige keren opdraven, mede door blessures van zijn teamgenoten, en kreeg de nodige kritiek. Hij is inmiddels wel wijzer geworden, vertelt hij in het Eindhovens Dagblad.
Brenet leerde voetballen in Limburg. Zijn moeder meldde hem aan bij Heerlen, waarna Roda JC Kerkrade de speler oppikte. Op z'n twaalfde belandde Brenet bij het toenmalige FC Omniworld, waar hij geen plezier had. Waterwijk werd zijn volgende club. "Daar kreeg ik eigenlijk weer plezier in het voetbal, dat was meer een vriendenteam." De moeder van Brenet stak er een stokje voor, wilde dat haar zoon op niveau bleef spelen en bracht Brenet naar Zeeburgia in Amsterdam. "De trainer zag toen eigenlijk niets in me, moest ik zelfs naar de B3. Dat was ook eigenlijk een vriendenjaar, het was meer dollen dan voetballen. Binnen de club nam niemand ons ook serieus, sommige jongens kwamen alleen opdagen als er een wedstrijd was."
Het geluk van Brenet was trainer Mike Kolf, die in hem geen aanvaller, maar een verdediger zag. "Ik werd captain en al na vier wedstrijden maakte ik de overstap naar PSV. Ik speel dus eigenlijk pas vier jaar als verdediger", vertelt Brenet, die flinke stappen maakte. "Ik heb ook veel tegenslagen gehad. Ik weet: mijn spel bij PSV was niet altijd optimaal. Maar soms lijkt het ook alsof ik de zondebok ben. Alsof er iets gebeurt bij sommige mensen, die misschien de wedstrijd niet eens gezien hebben, dat ze de tegengoal automatisch bij mij neerleggen."
"In het begin was het heel moeilijk om met kritiek om te gaan. Je zag in sommige duels dat dat speelde in mijn hoofd. In dat eerste jaar dan. Ik kwam pas net kijken. Dingen worden snel groot gemaakt. Maar je ziet aan me dat het steeds beter gaat, dat ik dingen makkelijker van me af kan zetten. Ik praat er regelmatig over met m'n familie, m'n vriendin, de trainer. Die zegt ook dat ik niet alles moet gaan lezen, dat ik het naast me neer moet leggen. Hij zegt dat ik beter naar hem en mijn teamgenoten kan luisteren. Ik heb nu ook ingezien: als PSV en de trainer maar een goed beeld van me hebben, dan is het oké voor mij. Natuurlijk spelen we ook voor onze supporters, maar als zij mij zo blijven afkraken, dan denk ik van: tsja, het is wel goed", besluit Brenet.