Laat het achterlijke beleid van Chelsea een waarschuwing zijn voor PSV en Ajax

19 februari 2019 om 14:00
Laatste update: 19 februari 2019 om 15:18
81

OPINIE - Grote kans dat Maurizio Sarri deze maand het zoveelste slachtoffer wordt van het absurde beleid bij Chelsea. Ze dóen maar wat, daar in West-Londen. Laat het een waarschuwing zijn voor topclubs uit de Eredivisie: meer geld is echt niet zaligmakend. 

Op verzoek van manager Antonio Conte gaf Chelsea in 2017/18 zo'n 185 miljoen euro uit aan Tiemoué Bakayoko, Alvaro Morata, Davide Zappacosta, Olivier Giroud en Danny Drinkwater. In juli kreeg Conte, een jaar nadat-ie de Premier League had gewonnen, de bons. Morata en Bakayoko, gewogen en te licht bevonden, zijn inmiddels verhuurd. Drinkwater - prijskaartje: 40 miljoen -  kwam überhaupt nooit aan de bak en kwijnt nu weg op de tribune, terwijl Zappacosta dit seizoen 16 speelminuten kreeg in de Premier League en bankzitter Giroud over een paar maanden gratis en voor niets vertrekt.

Om maar even te illustreren: doordacht geld uitgeven of langetermijnvisie, daar doen ze niet aan bij het poenerige Chelsea. Ik, fan van Tottenham Hotspur en dus niet compleet objectief, verbaas me elk jaar opnieuw over de ordinaire geldsmijterij op Stamford Bridge en het gemak waarmee managers en spelers met het grootste gemak bij het vuilnis worden gezet. Eigen jeugd krijgt amper een kans. Een heel leger aan huurlingen, puur handelswaar, zal het eerste elftal nooit halen. Zoek voor de lol eens op hoe er bijvoorbeeld is omgesprongen met Mo Salah en Kevin De Bruyne. Absurd.  

José Mourinho werd ontslagen, weer aangenomen en opnieuw ontslagen. Hoe verzin je het. Dankzij de diepe zakken van Roman Abramovich mag elke trainer jaarlijks halen wie hij wil. Spitsen van 60 miljoen worden na een paar maanden doodleuk afgeschreven. Kopen, kopen, kopen, soms puur om andere clubs dwars te zitten, lijkt het wel. Wat maakt het uit - poen zat. Zo gaat het al vijftien jaar. Het meest frustrerende aan het hele verhaal: dat opportunistische beleid levert de ene na de andere hoofdprijs op. Daar sta je dan, als Spurs-supporter, met je opgeheven vingertje.

Dit seizoen is het weer ouderwets raak. Maurizio Sarri, de man die geen Engels spreekt, in de Serie A nooit prijzen won en een contract voor drie jaar kreeg, heeft het elftal na een halfjaar nog niet aan de praat gekregen. Of de opvolger van de Italiaan na diens onvermijdelijke ontslag zit te wachten op peperdure nieuwelingen als Jorginho, Gonzalo Higuain en Christian Pulisic, doet er verder niet toe. Nog een of twee nederlagen en het is exit Sarri. Daarna begint de Chelsea-kermis van voor af aan. 

We kijken in Nederland met jaloerse blik richting Engeland, naar grote clubs die dankzij rijke eigenaren en torenhoge tv-inkomsten met euro's smijten en lichtjaren voorsprong hebben op PSV en Ajax. De enige manier om de kloof te verkleinen is een hogere begroting, hoor je dan. Ik draai het liever om. Inzetten op eigen jeugd, slim scouten, een uitgekiend aan- en verkoopbeleid, een hecht team smeden: dát is en blijft voor onze topclubs juist de manier om de concurrentie aan te gaan en uiteindelijk progressie te boeken in Europa. Meer geld is écht niet zaligmakend.

Bij Chelsea staat de geldkraan continu open en kijk eens waar dat toe leidt. De waan van de dag regeert, carrières worden om zeep geholpen. Ze doen maar wat - omdat het kan. Het is een zielloze, weerzinwekkende club geworden. 

(Paul Audenaerd/VoetbalPrimeur)

We zijn ook benieuwd naar jouw kijk – dus laat je stem horen in de comments.