Als Ten Hag niets doet, dreigt opnieuw een seizoen zonder prijzen voor Ajax

Een gedenkwaardige Klassieker eindigde zondag in een dikke zege van Feyenoord op Ajax: 6-2. In deze analyse lees je over hoe Feyenoord aan de hand van Robin van Persie grip op de wedstrijd kreeg, waar Ajax in verdedigend opzicht de fout in ging en hoe de ploeg van trainer Giovanni van Bronckhorst ervoor zorgde dat de zege geen moment meer in gevaar kwam.

De openingsfase van de wedstrijd was voor de Amsterdammers. Dit kwam doordat Ajax de bal had en zowel Kasper Dolberg als Donny van de Beek tussen de linies kon bereiken. Feyenoord sloot Frenkie de Jong in balbezit met meerdere spelers op, waardoor Van de Beek of Dolberg bereikt kon worden. Het leverde controle op, maar ook resultaat: vlak voor de openingstreffer van Lasse Schöne werd Dolberg tussen de linies bereikt. Botteghin dekte door en won het duel, maar doordat de Braziliaan niet snel genoeg zijn positie in de organisatie innam na de situatie (of werd overgenomen door Jeremiah St. Juste of Jordy Clasie) werd Dolberg enkele seconden later alsnog bereikt en neergelegd. Dit was de aanleiding van de openingstreffer van Lasse Schone: 0-1 uit een vrije trap.

Botteghin stapt uit de organisatie om Dolberg onder druk te zetten. Het levert balwinst op, maar Feyenoord kan de bal niet in de ploeg houden. Ajax verovert de bal en stuurt Dolberg in de diepte weg: precies in de ruimte die Botteghin allang in had kunnen nemen. Ook St. Juste had het speelveld smaller kunnen houden.

Na de snelle 0-1 van Ajax groeide Feyenoord in de wedstrijd. De reden hiervoor was simpel. Feyenoord speelde na balverovering direct richting spits Van Persie. Die kreeg op zijn beurt mandekker Matthijs de Ligt in zijn nek, waarna hij de bal verloor. De spits was echter slim genoeg om zich steeds vaker richting Lisandro Magallán te positioneren. Hierna lukte het de ervaren Van Persie om wel in balbezit te blijven en zowel Larsson als Berghuis in de diepte te bedienen. Daarmee speelde Feyenoord precies in op de zwakte in de restverdediging van de Amsterdammers. Van Persie nam zijn ploeg bij de hand, waardoor Feyenoord kon opschuiven en gevaarlijk kon worden.

De spits weet vooral tegenover Magallán elke bal vast te houden en te verleggen naar een ploeggenoot of een overtreding mee te krijgen (zoals bij de 4-2). De aanvoerder van Feyenoord kantelt hiermee hoogstpersoonlijk de wedstrijd en brengt voor Feyenoord grip op de wedstrijd.

Dat Ajax kwetsbaar zou zijn in de omschakeling, was geen geheim. Minder te voorspellen was de ongedisciplineerde en naïeve houding in de defensieve organisatie. Al het gehele seizoen verdedigt Ajax op dezelfde manier: in grote ruimtes blijft Ajax druk op de tegenstander geven door met het centrale duo door te dekken op de aanvallers van de tegenstander. De Jong en Schöne nemen dan de honneurs waar in het centrum van de verdediging. Dit gebeurde ook in de 16e en 31e minuut, met het grote verschil dat de spelers die de posities moesten overnemen dit bijzonder ineffectief uitvoerden. Een ploeg als Feyenoord - met veel diepte in het zestienmetergebied van de tegenstander - weet hier wel raad mee.

De gelijkmaker van Feyenoord wordt opgebouwd door ruimte te creëren in het centrum van Ajax-verdediging. De posities van De Ligt en Magallán worden – zoals gewoonlijk – overgenomen. Schöne, Magallán en De Jong zien er niet goed uit door voornamelijk de bal te volgen en geen tegenstander op te pakken. Voorafgaand aan de tweede treffer van Feyenoord vergeet Van de Beek de taken van de uitgespeelde Noussair Mazraoui over te nemen.

Beide ploegen scoorden daarna nog één keer voor de rust: 3-2. Na de pauze leek Feyenoord extra gemotiveerd om de zege niet meer uit handen te geven. Dit was waar te nemen door de arbeidsethos en de extra verdedigende discipline die vooral Steven Berghuis en Sam Larsson (normaliter een zwakte van de twee buitenspelers) in de wedstrijd stopten. Dit zorgde voor een nog compactere organisatie, waardoor de opgezette val dicht kon klappen.

De Amsterdammers probeerden in het centrum van het veld spelers tussen de linies te bereiken. Na de inspeelpass kon er dankzij de goede defensieve organisatie van Feyenoord telkens druk ontwikkeld worden met balverovering tot gevolg. Door het grote aantal spelers voor de bal - een kenmerk van de Ajax-opbouw en -aanval - lag er telkens ruimte voor Feyenoord om de bal in de spits of buitenspeler-zone te krijgen en de tegenaanval te lanceren. Dit leverde kansen, maar ook het doelpunt van Tonny Vilhena op.

De buitenspelers van Feyenoord hebben een aandeel in de goede organisatie, maar vooral Botteghin laat de val met schitterende onderscheppingen dichtklappen. Feyenoord komt hierdoor telkens in een gevaarlijke tegenstoot. De tweede helft is een aaneenschakeling van dit soort momenten.

Uiteindelijk liep Feyenoord in een gedenkwaardige Klassieker weg bij Ajax. Dit was te danken aan bovenstaande factoren; deze hielpen bij het inspelen op de zwaktes van de Amsterdammers. Ajax zoekt in balbezit naar overtallen aan de zijkant van het veld om van daaruit een speler tussen de linies te bereiken of richting achterlijn te combineren. Een afgeslagen bal is door het gebrek aan controlerend denkende spelers te vaak een prooi voor de tegenstander. Daar profiteerde het Feyenoord van Giovanni van Bronckhorst optimaal van. Wanneer Ten Hag met zijn ploeg de restverdediging niet snel op orde krijgt, dreigt opnieuw een seizoen zonder prijzen. Feyenoord zal met veel vertrouwen uitkijken naar de halve finale van de beker.

De @LaptoptrainerNL kijkt voor VoetbalPrimeur naar de belangrijkste wedstrijden in binnen- en buitenland en probeert op een begrijpelijke wijze de theoretische kant van het voetbal te belichten.