Groot gemis bij Boskamp: 'Als ik De Kuip in loop, kijk ik eerst of Wimpie er zit'
Jan Boskamp heeft het tot op de dag van vandaag nog erg zwaar met het overlijden van Wim Jansen. Het clubicoon van Feyenoord overleed begin 2022 op 75-jarige leeftijd. Het verdriet wordt er niet minder op, vertelt Boskamp in een openhartig en emotioneel interview met het Algemeen Dagblad.
Jansen speelde maar liefst 476 officiële wedstrijden voor Feyenoord, waarmee hij in 1970 de Europa Cup I en de wereldbeker wist te winnen. Na zijn loopbaan als speler werd hij onder meer trainer, technisch directeur en adviseur in De Kuip. "Echt, ik mis hem verschrikkelijk, elke seconde van de dag", vertelt Boskamp, die met Jansen samenspeelde in Rotterdam.
Het overlijden van zijn boezemvriend weerhoudt Boskamp ervan om een bezoek te brengen aan Varkenoord, het trainingscomplex van Feyenoord. Dat is simpelweg te pijnlijk. "Het komt zo vaak voor dat ik langs Varkenoord rijd en ik tegen mezelf zeg: je gaat er godver nú heen, Jantje. Om Cor Adriaanse te zien en Gaston Taument. Mannen met wie ik daar wel tienduizenden keren heb zitten ouwehoeren. Maar iets weerhoudt me. Sta ik daar, vlak bij de ingang en voel ik mezelf alweer gas geven. Onbewust rijd ik steeds weer door. Snap je dat nou? Ik wil op Varkenoord zijn, maar het gaat gewoon niet."
Dat verdriet naarmate de jaren verstrijken zou slijten, is volgens de analist gewoonweg niet waar. "Nou, donderstraal maar op. Als ik aan Feyenoord denk, denk ik aan Coentje (Coen Moulijn, red.) – voor mij de grootste ooit – en aan Wimpie. Wereldgozer, man, Wimpie", gaat Boskamp verder. "Het mooie aan hem was dat hij altijd overal een oplossing voor had. Met voetbal, met alles. Belde ik hem op om iets te vragen en na een minuut had hij me al overtuigd. Echt, hij is de beste vriend die je je maar kunt wensen."
Als Boskamp een wedstrijd van Feyenoord bekijkt in De Kuip, dwalen zijn gedachten automatisch af naar zijn vriend. "Nu nog, als ik De Kuip in loop, kijk ik altijd eerst of Wimpie er zit. Wandel ik als vanzelf naar zijn unit. Gewoon omdat ik dit altijd deed wanneer ik het stadion in kwam. Echt, ik mis hem verschrikkelijk, elke seconde van de dag. Ik zou hem zó graag nog één keer willen bellen, iets dat we vrijwel dagelijks deden. Ik denk dat dát het is waarom ik het niet aankan om de Feyenoord-talentjes te bekijken. Varkenoord was, nee, ís voor mij Wimpie."